In de reeks “Passie op Donderdag” kwam op 10 maart een twaalftal parochianen samen rondom het Lukasevangelie. Toon Renssen schreef de impressie hieronder. De volgende en laatste avond in de reeks, over Jezus’ kruisiging, is op 17 maart en wordt door Dick Schoon geleid (begin: 19.30 in de gemeentekamer, Pieter Baststraat 3). Voor meer informatie klik hier.
‘En Jezus vond de leerlingen van droefheid in slaap’. Van droefheid in slaap vallen: eigenaardig zinnetje in het Lucasevangelie. De een denkt aan kinderen die zich van verdriet in slaap huilen, een ander heeft mensen voor ogen die hun ogen sluiten voor (te) grote problemen op hun pad; het gevaar is er, maar ze durven er niet naar te kijken en vallen van ellende in slaap.
Vandaag lazen we verder in het lijdensverhaal van Jezus, van de arrestatie in Gethsemane tot en met zijn veroordeling tot de dood aan het kruis. Uit Amsterdam, Marken en IJmuiden waren we bijeengekomen: een bonte verzameling mensen, die met verschillende invalshoeken dezelfde passages leest, en dat kon dan ook niet anders dan interessante gesprekken losmaken.
Hoe brengt Lucas dit verhaal? Met wat voor publiek had hij te maken? Hoe stuurt hij ons als lezer in hoe wij deze passage lezen? Onder leiding van Peter-Ben Smit passeerden onder andere deze vragen de revue. Zo vergeleken we de passage op de Olijfberg met de beschrijvingen van Marcus en Mattheus. Dan valt meteen op dat Lucas iets anders doet: bij Mattheus worden de leerlingen die met Jezus mee gaan bidden met naam genoemd, bij Lucas blijft dat weg en staat er gewoon ‘leerlingen’. Voor ons als lezer makkelijker om je mee te identificeren dan met zo’n individu. En daar maakt Lucas handig gebruik van. Zo laat hij ons eerst leerling van Jezus voelen en zoomt dan in op de beproeving van Petrus als één van de leerlingen: nu je je al leerling van Jezus voelt, komt de volgende stap, dat falen van Petrus dichterbij jou.
Ook met Jezus kan je je identificeren; zijn doodsangst en angstzweet zijn wel heel menselijk. In de kerk van de eerste eeuwen reden tot debat: ‘Hoe verenig je het menselijk lijden van Jezus met zijn God-zijn?’ ‘kijk maar naar hier’, licht Peter-Ben toe, ‘God geeft weldegelijk om menselijk lijden: hij stuurt zijn engel om Jezus een hart onder de riem te steken, dat neemt dus ook een centrale plek in Christelijke spiritualiteit in en is dus ook een taak van de Kerk’.
Het verhaal gaat verder en met het proces van Jezus bij de Hoge Raad, Pilatus en Herodes, krijgen we een aardig inzicht in de politieke situatie van de eerste eeuw aldaar. Pilatus en Herodes vinden in Jezus niet geen kwaad, ondanks dat de overpriesters Pilatus met argumenten als ‘hij verbiedt het volk belasting aan de Keizer te betalen’ te beïnvloeden, iets waar een Romeins bestuurder toch wel gevoelig voor zou moeten zijn. Uiteindelijk zwicht Pilatus voor de druk van de menigte en levert Jezus uit. Aan diezelfde menigte geeft op hun verzoek hij Barabbas vrij: deze man, wiens naam Zoon-van-de-vader betekent -duidelijk een woordthematiek met de relatie van Jezus tot zijn Vader- zat wegens moord in de gevangenis.
Met het einde van het proces eindigde ook de passage van deze avond. Identificatie met de verschillende personen die optreden is een belangrijk punt: wat zou jij antwoorden als Jezus? Zou jij een onschuldige overleveren aan de grillen van een boze massa?