Verslag van de jaarlijkse ontmoetingsdag voor orthodoxe, anglicaanse, oud-katholieke en oriëntaalse christenen in de Koptische kerk in Amsterdam-Noord
In de Koptische kerk in Amsterdam-Noord werd op zaterdag 29 januari de jaarlijkse ontmoetingsdag voor orthodoxe, anglicaanse, oud-katholieke en oriëntaalse christenen gehouden. Die ontmoetingsdagen zijn een paar jaar geleden gestart om de leden van deze kleine kerkgemeenschappen in Nederland met elkaar vertrouwd te maken. Het thema was dit keer de beleving van het geloof door jongeren en wat de kerken hun te bieden hebben. ’s Middags werd verteld over het jongerenwerk in de verschillende kerken, terwijl er ’s ochtends door jongeren zelf werd verteld over hun eigen ervaringen: wat beleefden ze aan hun geloof? Hoe hielden ze het vol? Wat vonden ze belangrijk en wat niet?
Wat me opviel in de getuigenissen van alle jongeren samen was de oprechte zoektocht die ze afleggen, niet alleen in hun doordeweekse leven van studie en werk, maar ook in hun geloof. Ze hebben ervaren dat de kerkgemeenschap een grote familie kan zijn, maar dat goede gevoel neemt niet de vragen weg die er óók leven. Vragen rond de inhoud van het geloof, maar ook over je opstelling als christen in de maatschappij. Verschillen waren er natuurlijk ook: de jongeren die zelf in Nederland zijn geboren, maar van wie de ouders vanuit het Midden-Oosten naar Nederland zijn gekomen, proberen om de christelijke traditie van hun ouders te verbinden met de westerse cultuur waarin ze geboren zijn. Het was inspirerend om te zien, hoe trots de Koptische jongeren op hun bloeiende kerkgemeenschap in Amsterdam zijn: ze zijn daar de hele zondag bijeen voor een kerkdienst die al gauw een paar uur duurt en aansluitend verschillende andere activiteiten. Anderen vertelden hoe ze het toch ook als lastig ervaren om de traditie van hun ouders voort te zetten in een omgeving waarin dat niet vanzelfsprekend is.
“Ja,” zei een Koptische jongeman terloops, “wij vasten elke week op woensdag en vrijdag. Zo heeft de oude kerk dat voorgeschreven en het is een goede gewoonte, want het zuivert je denken en doen.”
Dick Schoon
Klankbord 479