Voor katholieke christenen geldt Hemelvaartsdag als een kerkelijk hoogfeest, net zoals Kerstmis, Pasen en Pinksteren. Nu zie je dat meestal niet zo erg terug in de kerkgang: waar op die andere feesten de kerken nog wel eens flink gevuld zijn, is dat met Hemelvaartsdag meestal niet het geval. Komt het omdat die dag zo vreemd halverwege de week wordt gevierd? Gebruiken mensen deze vreemde vrije dag liever om de ontluikende natuur in te trekken? Of is het afscheid dat Jezus van zijn leerlingen neemt een bijkomstigheid na de vreugde van het paasfeest?
Hemelvaartsdag is de 40ste dag van Pasen, tien dagen voor de 50ste, wanneer het Pinksterfeest wordt gevierd. Inderdaad: een soort tussenstop in de gang van Pasen naar Pinksteren. We lezen in de kerkdienst hoe Jezus afscheid neemt van zijn leerlingen. Hij zegent hen met de belofte dat de heilige Geest over hen zal komen. Daarna wordt hij ‘opgenomen’ en op raadselachtige wijze door een wolk aan hun ogen onttrokken. Als de leerlingen dan naar de hemel staan te kijken, krijgen ze van twee mannen in blinkende gewaden (dus dat zullen wel engelen zijn) te horen: ‘Galilese mannen, wat staren jullie naar de hemel? Zoals Jezus is opgenomen in de hemel, zo zullen jullie hem op dezelfde wijze zien terugkomen.’
Een wonderlijk verhaal over afscheid en belofte, dat goed past op zo’n doordeweekse dag. Want wie leeft er niet met herinneringen aan wat voorbijging, en wie hoopt er niet op een nieuw elan en nieuwe toekomst? Het is daarom goed om deze bijzondere dag bij elkaar te komen om te zingen en te bidden en zodoende de vrijheid die God je schenkt samen te beginnen.
Dick Schoon