Een nieuw initiatief om Pinksteren te vieren met elkaar
Op tweede paasdag 2009 werd in de Amsterdamse parochie een gemeentemaaltijd georganiseerd; een nieuw initiatief om met andere parochianen te praten over de oud-katholieke kerk en over de vraag hoe we meer naar buiten zouden kunnen treden. Uitgangspunt was: we hebben een bijzondere kerk en die verdient best wat meer bekendheid. Als thema voor deze maaltijd werd bedacht: een maaltijd, zoals Abraham die gegeten zou kunnen hebben. Aangezien deze maaltijd door de deelnemers werd ervaren als erg leuk, inspirerend en gezellig kreeg de “Abrahammaaltijd” een vervolg op 1e Pinksterdag 2010. Dit vervolg kreeg het motto “Soep met passie” mee (want de Geest van Pinksteren wekt in ons de passie, nietwaar?) en het zou zo leuk zijn, als wij in onze kerk een gemeenschap zouden zijn waarbinnen wij datgene, wat ons bezighoudt of ons drijft met elkaar zouden kunnen delen.
Om 12.30 uur waren alle deelnemers verzameld in de gemeentekamer, vanwaar het gezelschap, na een welkom door Roeland Dekkers, zich naar de tuin van de pastorie begaf voor een welkomstdrankje: “kir”. Ben Bles legde op bevlogen toon uit dat “kir” witte wijn is met een scheutje cassislikeur erin en niet, zoals veelal wordt gedacht, cassislikeur die wordt aangevuld met witte wijn! Na dit drankje zat de stemming er meteen goed in, en toen het gezelschap zich even na 13.00 aan de in de kerk (met rode rozen en rode servetten!) versierde tafel zette was iedereen al zeer geanimeerd met elkaar in gesprek.
Na een kennismakingsrondje waarin iedereen zich voorstelde en aangaf wat haar/zijn grote passie is werd de maaltijd geopend met een gebed, uitgesproken door Will Keman, waarin wij de zelfgenoegzame vanzelfsprekendheid van ons luxe-leven voor God neerlegden en Hem vroegen de aandacht voor zovele minder bedeelden in ons wakker te houden.
Tijdens de maaltijd, die bestond uit een voedzame minestrone, voortreffelijk bereid door Rob Leemrijse en begeleid door verschillende soorten brood, zetten de geanimeerde gesprekken zich vrolijk voort. Toen de magen gevuld waren toonde Iny Schaaij – Waaning (die eerder, ’s ochtends tijdens de mis, was toegetreden tot de parochie) een aantal tekeningen die zij had gemaakt bij een tekst van Oosterhuis en zong deze tekst ook nog voor ons op een door haarzelf gemaakte melodie!
Hierna interviewde Hans Huijssoon op zijn eigen kundige manier een aantal deelnemers over hun passie. Wat toen ter tafel kwam zal ik niet vermelden in deze kolommen: wie nieuwsgierig is geworden moet zich de volgende keer zeker aanmelden!
Voor en na het toetje (aardbeienbavarois met botertongen – u begrijpt: Pinksteren… tongen (van vuur en tongen/talen)) verblijdde Hein Schaaij ons met spel op het spinet, en droeg een door hem zelf gemaakte berijming voor van psalm 150.
Al met al lijkt het erop dat het doel van de middag, het delen van wat ons bezighoudt en wat ons drijft, op een heel bijzondere manier is bereikt…
Het einde van de maaltijd stond gepland voor 14.30 uur; om 15.30 (!) begonnen de eerste deelnemers aanstalten te maken tot vertrek, evenwel niet zonder dat iedereen had aangegeven deze prille traditie graag voortgang te laten vinden… Pastoor Dick Schoon merkte nog op, dat het wel een lange kerkdienst was geworden: “We worden steeds oud-katholieker!” – hilariteit…
Een paar ‘die-hards’ hebben nog geholpen de rommel op te ruimen, en rond 16.15 uur keerde iedereen voldaan huiswaarts. U begrijpt: toen ondergetekende even na half vijf thuiskwam was hij evenzeer tevreden als blij zich te kunnen ontdoen van zijn schoenen en zijn stropdas…
Amsterdam, 23 mei 2010,
Gertjan Arentsen