Verslag Zilverplus bijeenkomst op 19 september 2013

Ondanks de werkzaamheden die plaatsvinden in de kerk, met een tijdelijke sluis in de gemeentekamer kwamen we op deze donderdag weer met 13 mensen bij elkaar. De inrichting moesten we enigszins aanpassen, maar toen konden we toch allen aanschuiven. Na de koffie en thee met een traktatie opende Will Keman de bijeenkomst met een tekst van Franciscus van Assisi.

Heer, maak mij tot een werktuig van uw vrede:

waar haat woekert,

laat mij uw liefde brengen waar beledigd wordt,

vergeving waar tweedracht is,

verzoening waar twijfel is,

hoop waar droefheid is,

vreugde waar duisternis,

uw licht Want door te geven vinden we vrede door te geven,

bekomen we vergeving en als we sterven wacht ons het eeuwig leven.

Geef vrede Heer.

Na afgelopen dinsdag de troonrede van onze koning te hebben gehoord of gelezen was de inleiding die door Will Keman werd gehouden actueel. We gaan van een verzorgingsstaat naar een participatie samenleving.

Wat gaat dat betekenen voor ons allemaal, en in dit geval specifiek voor de ouderen. In de komende maanden en jaren krijgen gemeenten te maken met een drietal decentralisaties van de rijksoverheid naar het gemeentelijke overheid. Met de decentralisaties wordt gelijktijdig een bezuiniging doorgevoerd. Hierdoor lijken versoberingen in de huidige zorg- en dienstverlening onvermijdelijk.

Burgers met een zorgvraag hebben te maken met drie wetten:

  • de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten,
  • de AWBZ – de Zorgverzekeringswet,
  • de ZVW en – de Wet Maatschappelijke ondersteuning, de Wmo.

Met ingang van 1 januari 2015 vindt de overheveling plaats van taken uit de AWBZ naar de Wmo. Duidelijk is dat burgers steeds meer zullen worden aangesproken op de eigen verantwoordelijkheid en de eigen regievoering. De druk op familie, mantelzorgers en vrijwilligers zal toenemen, terwijl er in veel gevallen al sprake is van overbelasting.

Het kabinet wil dat mensen die zorg nodig hebben langer thuis blijven wonen. Om vast te kunnen stellen wie wel en wie niet mag worden opgenomen in een zorginstelling bestaat er een systematiek van Zorg Zwaarte Pakketten, ZZP met gradaties van 1 tot 10.

ZZP 1 en 2 komen al niet meer in aanmerking voor een plaatsje in een zorginstelling. Naar verwachting hebben mensen vanaf 2014 alleen met een ZZP indicatie 4 of hoger nog recht op verblijf. Als gevolg van deze maatregel is de verwachting dat in de komende jaren veel extra vraag komt naar aangepaste woningen en aanpassingen in huis. Ook de vraag naar maaltijden en hulp bij het huishouden zal groeien.

Indien er een eigen vermogen is, is en men verblijft in een zorginstelling de eigen bijdrage voor de AWBZ per 1 januari 2013 omhoog gegaan( vermogensinkomenbijtelling).

Na een tweede kopje koffie is vertelt Will hoe de gemeente Amsterdam zich voorbereid op deze decentralisaties. Onder de titel ‘Koersbesluit Amsterdamse Zorg’ worden de kaders geschetst voor het nieuwe stelsel. Dit betekent dat Amsterdam met minder budget maar met een vernieuwend aanpak, snel, goed en op maat de zorg en ondersteuning aan de burgers die dat nodig hebben, zullen bieden. De aanpak wordt dat de Amsterdammers 9 maar ook in andere gemeenten, meer zelf moeten doen, en dat de gemeente hiervoor de randvoorwaarden zal creëren. Dit wordt de 0e lijn genoemd. Met een nieuw hulpmiddel de Zelfredzaamheids Matrix ( ZRM) zal in een gesprek worden vastgesteld welke ondersteuning de gemeente kan bieden. Als blijkt dat men het zelf niet meer kan zijn er 22 wijkzorgteams, de 1e lijn, een netwerk van professionals die de benodigde zorg gaan leveren. Is dat onvoldoende dan is er een specialistisch aanbod, en woonvoorzieningen, rolstoelen en vervoersvoorzieningen, de 2e lijn. Voor de beide laatste voorzieningen wordt een financiële bijdrage gevraagd.

De mogelijkheid van het Persoonsgebonden budget blijft bestaan, maar wel onder strakke regels, waardoor misbruik hiervan kan worden beperkt.

Er is ook een overgangsfase omdat de aanspraken op de voorzieningen die men nu nog verkrijgt per 01-01-2015 vervallen. Deze duurt 1 jaar voor mensen die in de thuissituatie van voorzieningen gebruik maken en 5 jaar voor degenen die in een instelling voor beschermd wonen verblijven.

Het gesprek tussen de informatie door ging er over of dit alles nu een slechte ontwikkeling is. De algemene mening was dat het roer om moet, de verzorgingsstaat zoals die nu is gegroeid is financieel niet vol te houden. Degene die zelf de financiële middelen heeft zal deze voor de eigen hulpvraag moeten aanwenden. Dan blijft het mogelijk om de mensen die dit geld echt niet hebben te blijven helpen. Uitvoering door de gemeente biedt kansen om zorg en ondersteuning anders en dichter bij huis te regelen. Een zorgelijk punt is wel dat iedere gemeente zijn eigen werkwijze bepaalt. Dit kan verschillen en mogelijk ongelijkheid tot gevolg hebben.

De bijeenkomst werd zoals gebruikelijk afgesloten met een lunch. Er waren weer lekkere salades en zo eindigde ook deze bijeenkomst weer met een positief gevoel bij alle deelnemers. Will Keman werd verrast met een prachtig boeket bloemen.

Will Keman