Deze bijeenkomst aan het begin van de vakantieperiode werd door 15 mensen bijgewoond. De traktatie bij de koffie kwam van Wil en Nico Benard.
Het onderwerp deze keer was een gesprek voeren naar aanleiding van een boekje van Jean Jacques Suurmond “ Meer geluk dan grijsheid”. En Dick Schoon was bereid om het gesprek te leiden.
Will Keman opende de bijeenkomst met de volgende tekst
VOETSTAPPEN IN HET ZAND
Ik droomde eens en zie ik liep aan ’t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan mijn zij.
We liepen samen ’t leven door en lieten in het zand,
een spoor van stappen, twee aan twee; de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd, van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek, zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was maar één paar stappen staan.
Ik zei toen: “Heere, waarom dan toch?”
Juist toen ‘k U nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag op ’t zwaarste deel van ’t pad…
De Heer keek toen vol liefde mij aan en antwoordde op mijn vragen:
“Mijn lieve kind, toen ’t moeilijk was, toen heb Ik jou gedragen”.
Ze leidde het gesprek in met een korte inleiding.
“De ondertitel van dit boekje van Jean Jacques Suurmond is ‘Spiritualiteit van de ouderdom’.De auteur was predikant in de PKN en tegenwoordig werkzaam als geestelijk verzorger in een zorginstelling.
Over vergrijzing en ouderdom wordt veel gesproken op een oplossingsgerichte manier. Taken overhevelen naar de gemeente, langer thuis wonen, een groter beroep op mantelzorg, meer zelf betalen, nadenken over euthanasie. Maar de ouderdom is geen probleem dat moet worden opgelost. Zoals elke levensfase wil die eenvoudig geleefd worden. Maar hoe doe je dat?
Oud staat voor velen van ons min of meer gelijk aan aftakeling, eenzaamheid en verlies van zelfstandigheid. Je lichaam doet niet meer wat je wilt, je generatiegenoten vallen weg en je geheugen laat je steeds vaker in de steek.
Volgens de auteur zit het probleem echter niet in het feit dat onze fysieke en geestelijke vermogens erop achteruit gaan als we ouder worden.
Zijn stelling is dat het werkelijke lijden voort komt uit de illusie dat de wereld om ons draait en dat we ons leven tot het laatste moment naar onze individuele hand moeten zetten
Als geen andere levensfase drukt de ouderdom ons met de neus op het feit dat het leven ten diepste niet maakbaar is zoals we vaak denken. Als je jong en gezond bent kun je bij tegenslag of verlies op een gegeven moment de draad wel weer oppakken. De tijd heelt alle wonden, zeggen we. Maar als je ouder wordt heelt de tijd geen wonden meer, maar maakt ze juist groter. Je lichamelijke en geestelijke vermogens gaan achteruit; mensen om je heen vallen weg”.
Dick Schoon wist met zijn vragen de deelnemers hun gedachten over dit onderwerp te ontlokken. Er is gepraat over de winst van het kunnen relativeren als ouder wordende mens, over het eerste gebod, de natuur waarin je God’s hand herkent, over Darwin.
Maar ook over hoe we in de nabije toekomst met alle politieke besluitvorming als ouderen ons staande moeten houden.
Kortom er werden waardevolle dingen gezegd, anderen luisterden met grote aandacht en de afsluiting was zoals iedere bijeenkomst een prima lunch met huzaren- en zalmsalade.
De Gemeentekamer kan tijdens de restauratie gebruikt blijven worden.
De eerstvolgende bijeenkomst staat gepland op 19 september. Tegen die tijd volgt de uitnodiging en het onderwerp.
Will Keman