Raad van Kerken Amnsterdam – 17-09-09
Bespreking jaarverslag van de Taakgroep vluchtelingen en de WOU
Ds. Hofman neemt kort het jaarverslag van de WOU door met de aanwezigen. Dit verslag is eerder per email rondgestuurd. Hij vertelt over de activiteiten van de WOU en de samenwerking met andere organisaties. In 2008 bezochten ongeveer 450 asielzoekers het spreekuur van de WOU. In het jaarverslag staat meer gedetailleerd weergegeven wat de Werkgroep heeft gedaan en staan impressies en relevante ontwikkelingen in het asielbeleid.
N.a.v. bijlage 3, financiën, vertelt mw. Valk dat er in 2009 nog enkele naberekeningen zijn geweest, waardoor het positieve resultaat teruggevallen is naar 23 000 euro. De grootste oorzaak is de herberekening van de bijdrage van de Stichting Noodfonds. Het jaar is wel positief afgesloten, door het najaarsoffensief: de kas was erg leeg, maar een actie heeft toen een aanzienlijk resultaat opgeleverd. Voor 2009 geldt dat er nog steeds ‘pardonners’ zijn die wachten op de finalisering van besluiten. Ook zijn er langlopende procedures; daar is het geld goed aan besteed. De bijdrage van kerken en diaconieën is dit jaar minder dan in vorige jaren. Er is een vaste schare trouwe donateurs. Ook het Rode Kruis draagt 10 000 euro bij. Dit jaar is er een heel andere verhouding in cliënten: een veel groter deel valt onder de declaratiedeken van de Gemeente Amsterdam. Daardoor hoopt de werkgroep het begrote tekort voor 2009 weg te kunnen werken.
Mw. Schippers vertelt dat in Amsterdam ongeveer 1500 mensen een vergunning krijgen onder de pardonregeling. De laatste zaken moeten nu nog afgerond worden, waarmee het pardonloket dus twee jaar open geweest is. Het werk rond de pardonregeling is dan nog niet afgerond, omdat huisvesting, opleiding, werk etc. geregeld moeten worden. De mensen die onder deze regeling vallen krijgen een bijzonder snelle begeleiding, woningen etc. Dit is een compliment waard aan de gemeente Amsterdam.
Vorig jaar is al gezegd dat het aantal cliënten daalt, omdat steeds meer mensen onder de rijksopvang vallen. De langdurige hulp daalt dus, zo blijkt ook dit jaar. Maar er is een onverwachte ontwikkeling, sinds halverwege dit jaar. De automatische vergunning voor Somaliërs, die verschaft werd sinds 2005, is vrij onverwacht afgeschaft, omdat veel Somaliërs met onzuivere motieven het land binnenkwamen. Vaak was het onduidelijk of ze eerder al buiten Somalië hadden gewoond. Daarom is het beschermingsbeleid afgeschaft. Somaliërs blijven wel asiel vragen en melden zich met tientallen per dag (in het jaarverslag genoemd als categorie b: AC-afgewezenen). Omdat het nog steeds erg onveilig is in Somalië, kunnen ze in beroep wanneer ze in eerste instantie geen vergunning krijgen. Dat doen ze in grote getale. In de periode van ongeveer een maand voor dat beroep krijgen ze geen rijksopvang. Rechtbanken geven heel vaak een positieve beschikking, waarna ze wel recht op opvang hebben. Het wachten is nu op een meer definitieve beschikking, waarin de staatssecretaris mogelijk wordt gedwongen haar beslissing te herroepen. In de tussentijd levert deze situatie een onverwachte stroom hulpvragers op, waar de gemeente Amsterdam steun voor geeft. Hoe dit volgend jaar verder gaat weet nog niemand. Somaliërs van wie de aanvraag wordt afgewezen hoeven niet terug, omdat de situatie te onveilig is; dat is een erg lastige situatie.
Er is nieuwe regelgeving op komst, die volgend jaar van kracht wordt. Daarin zou de hierboven genoemde categorie asielzoekers wel recht hebben op rijksopvang. Als dit gebeurt, houdt de WOU kleine groepjes over van hulpvragers. Het grote aantal cliënten voor 2009 is dus een tijdelijke situatie.
Ds. Hofman vult aan dat de hulpvraag op de langere termijn ook daalt omdat de nieuwe regeling beter is dan de vorige.
Dhr. Westerveld vraagt naar de bijdrage van de diaconieën.
Ds. Hofman antwoordt dat de WOU is opgericht vanuit de protestantse diaconie. Tegenwoordig krijgt de werkgroep steun vanuit de protestantse en katholieke diaconie.
Ds. van den Broek merkt op dat de WOU startte met een begroting van 25 gulden. Het apparaat kost nog steeds vrijwel niets: alles wordt gedaan met vrijwilligers.
De voorzitter zegt dat het fijn is dat de WOU dit werk doet.
Ds. Hofman onderstreept het belang van het meeleven van de kerken, ook op afstand.
Mw. Selwanes uit haar bewondering voor het werk dat hier gedaan wordt. De financiële situatie is wel kwetsbaar; zijn er geen andere manieren om geld binnen te krijgen?
Mw. Schippers antwoordt dat het werk van de WOU niet als een project te omschrijven is, wat voor veel subsidieaanvragen wel nodig is: het is doorlopend werk.