Op donderdag 3 december 2009 mochten we in een stampvolle kerk in Aalsmeer afscheid nemen van Laurentius Wilhelm Abraham Colombijn uit Amstelveen die op 27 november overleden is.
Rens, die uit een zeer oud oud-katholiek geslacht kwam waarvan de kerk nog gegevens heeft uit het midden van de 19e eeuw, en o.a. zijn sporen nagelaten heeft in de oud-katholieke kerk als architect van o.a. het verenigingsgebouw “de Akker” bij de oud-katholieke kerk van Hilversum alsook van de zitbanken in de Amsterdamse kerk, kenden we als een meelevende trouwe parochiaan
Eén van Rens’ voorouders was priester in onze kerk en bij het belangrijke derde Internationale Congres van Oud-katholieken in 1894 te Rotterdam was zijn grootvader met dezelfde voornamen Mr. L.W.A. Colombijn, (geboren in 1856 en overleden 1918,) verkozen tot, volgens de overlevering, een hups-sekretaris van het hoofdbestuur, in die tijd een grote eer en hij heeft zich, net als Rens, grote verdiensten voor onze kerk verworven.
Rens, die veel kracht uit zijn geloof putte en een graag geziene, bescheiden, kerkganger was, maar door grote droevenis, o.a. het overlijden van zijn vrouw, zoon Lex, kleinzoon Chris en korte tijd geleden zijn broer Richard, en recent de ziekte van zijn dochter Liesbeth, het toch ook soms wel moeilijk had met zijn geloof, maar dit geloof nooit kwijtraakte, bezocht bijna iedere zondag de kerkdiensten in Haarlem of in Amsterdam en de laatste jaren veelal in Aalsmeer.
Wat had het hem goed gedaan toen hij jaren geleden, en reeds boven middelbare leeftijd, in Haarlem naar de kerk ging en zich aan de nieuwe jonge pastoor voorstelde en de pastoor vervolgens hem meteen in gesprekken bij zijn voornaam Rens noemde, het was een teken van erkenning en erbij horen! Rens, de gevoelsmens, was er door geraakt.
Wij kenden Rens als een liefdevolle man met een vaste eigen mening en toch openstaand en luisterend naar de mensen rondom hem met hun meningen. Tijdens een gesprek zag je hem geïnteresseerd nadenken om vervolgens met een doordachte vraag of opmerking te komen.
Maandelijks haalden we hem, meestal met dochter Liesbeth, op om samen naar de kerk in Aalsmeer te gaan. Vervolgens in de auto naar huis vertelde hij eerst dat de dienst hem weer zo goed gedaan had, hem gesterkt had, en vervolgens kwam de vraag “komen jullie nog even een glaasje bij ons drinken”. Rens hield van gezelligheid en hoopte dan ook nog even, liefst, wat positieve verhalen uit de oud-katholieke kerk te horen want hij wilde mee blijven leven met alle ontwikkelingen; immers zijn geest was jong gebleven en hij was ook wekelijks nog actief op zijn tekenclub of in zijn atelier thuis.
Op één van zijn achtergebleven notities stond dat hij een hele mooie en waardige kerkelijke uitvaart ambieerde en beslist geen traditioneel ‘ koffie met cake’ tijdens het condoleren, maar het liefst met een glaasje wijn, enz.
Die wensen hebben zijn zoon Erik en dochter Liesbeth geëerbiedigd en er is ruimschoots aan voldaan, een stemmig altaar met de bisschop van Haarlem, Mgr. Dick Schoon, de em.pastoor van Aalsmeer, Jacob Spaans, en de nieuwe pastoraalwerker Jarek Kubacki, ook was er prachtige zang en orgelspel en na afloop, tijdens het glaasje enz., harp- en vioolspel en de kerk was eigenlijk te klein en dat was ook één van zijn wensen.
De Heer is zijn Herder, Hij waakt voor zijn ziel, Hij bracht hem op wegen van goedheid en zegen; Hij schraagte Rens als hij wankelde; Hij droeg Rens als hij viel.
De crematieplechtigheid heeft in familiekring plaats gevonden.
Han Louman